<Utanan Maymun>
Babasına “hamileyim şakası” yapıp tokat yemeyenin kalmadığı güzel ülkem, dünyanın her yerinde olduğu gibi, modayı iliklerine kadar hissediyor. Dayısını tokatlayandan dedesiyle çelınc yapana kadar; anasının yüzüne su fışkırtmalı şaka yapandan nenesine makyaj yapana kadar alayına bir çift sözüm var: “Tıp çok gelişti, isterseniz tedavi olarak 0 çocuk sahibi olabilir, dünyaya barış ve mutluluk getirebilirsiniz.”
Aslında bu işlerin çok samimi olduğu zamanlar da yok değildi. “Gafam yaniyö anne” diyen çocuk gitti yerine bu enayiler geldi ve siz, sosyal medyaya dair heveslerimi “kırdın”ız.
Modanın değişkenlik gösterdiğini mabadından uydurduğu her sözün sonuna Olric ekleyerek prim yapanlardan başlatabiliriz. “Ekmeğin gramajı düştüğü halde fiyatının değişmemesi bizim gibi doğaüstü yaratıklar için ne kadar da hiçbir şey ifade etmiyor değil mi Olric?” Bu çok duygusal cümle karşısında nutkum tutuluyor, ateşi bulmaya çalışırken yanlışlıkla yanarak cehennemin dibini boylayan eleman gibi karmaşık duygulara sürükleniyorum.
<Bildirimleri açmayı unutmayın>
Çünkü o kadar önemli şeyler söyleniyor ki söylenen her şey hayatınızı değiştirebilir. Sevgilisi tarafından aldatılması mı? Hemi de telefonda konuşurken. Vay anasını İsveç çakısı mübarek. Mesela hayata dair alacağınız bir mesaj daha: “İsveç çakısından sevgili olmuyormuş aga. Daha böyle tırnak makası, cımbız falan denemek lazım.”
<Allah aşkına tekrar anlatsana, biraz daha gülelim, YouTube’da tekrar oynatma tuşu yok çünkü>
Bakın aslanım, benim çok sevdiğim bi sözüm var. Evet benim. “S.A içeriye maskesiz girmeyin A.S” nasıl söz? Bu işleri bırakıp filim milim bi şey yapmak lazım. Adı da “Gafam Hayal mi Gerçek mi?” Yani benim kafam aslında benim kafamda kurduğum bi şey olabilir. Nasıl fikir? Terbiyesizlik yapma.
Bu adamların adı içerik üreticisi. İçerik de dilinin üstündeki yumurtayı on metre taşıdıktan sonra arkadaşının ense kökünden aşağı bırakıp arkadaşının oturmasını istemek. Güzel fikir aslında hemen uygulayın 80 yaşındaki dedenize. Gör bunları Teres Kütür. Ulan sana mı çalışıyoruz kendimize mi belli değil be.
Zamanında adamın biri: “Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim.” demiş. Hangi çağ için demiş bilinmez ama bazılarımız için güncelliğini henüz yitirmiş değil. Birbirine ana avrat sövenlerin el üstünde tutulduğu, prim yapmak uğruna en yakınını yerin dibine sokanların hüküm sürdüğü bu çağ için “aptallığın moda olduğu bir çağ” demek yeterli değil. Nefissizliğin, aymazlığın marifetmiş gibi gösterildiği; büyük takım karşısında üst üste üç pas yapamayan küçük takımlar gibi art arda üç mantıklı cümle kuramayan tabansızların gençlere rol model olduğu, çok önemli meselelerde kanaat bildirdiği, ahlakın sükût ettiği bir çağdayız.
Hadi gidin şimdi Macun TV’nin marşını ezberleyin. On kıtasını ezberleyeceğini düşündüğünüz arkadaşlarınızı da yoruma etiketlemeyi unutmayın.
Zülfikar Suncak
