GenelYazılar

Bir Kitap Okudum ve Hayatım Değişti

 

Bu cümleye evvel zaman içinde okuduğum bir kitabın giriş cümlesinde rastlamıştım. Odur budur “ulan hangi kitap bu etkiyi bende yaratır acaba?” diye düşünüp dururum. Sonra rastgele elime aldığım bir kitabın benim hayatımı değiştireceğini hiç beklemezdim.

Niye mi?

Yazar karakterler üzerinden öyle şeyler anlatıyordu ki anlattıklarından çok seçtiği kelimeler dikkatimi çekmişti. Adam benim daha önce duymadığım bir sürü kelimeyi bir araya getirip cümleler kuruyor beynimi af edersiniz 80 gr birinci hamur bir kağıt parçası gibi bi sıkıp bi bırakıyor, tortop ediyordu. O gün karar verdim ben de bu adam gibi olacaktım. Sonra başladım adamın kullandığı kelimeleri hafızama nakşetmeye…

Gel gör ki benim hafızam bir disket boyutunda olduğu için birçok kelimeyi atladım fakat kafaya koymuştum, çarşıda pazarda bu öğrendiğim kelimelerle cümle kuracaktım. Bundan kelli entel olmalıydım ve nerden baksan bunun zamanı gelip geçiyordu.

Günler geçiyor öğrendiğim kelimelerin havasını atacağım bir kitleyle bir türlü rastlayamıyordum. O anda aklımda çakan şimşekler beni kahveden arkadaşların yanına götürdü. Başladım sunturlu sallamaya. Tabii benim arkadaş çevrem ağzında çay varken konuşmaya çalışan ve bunu bir marifet göstergesi sayan zirzoplardan oluştuğu için yine pek anlaşılamadım. Marifet iltifata tabidir, sözü ancak bu kadar yanlış anlaşılabilirdi. Artık avamın gözünde mal olmaya doğru giden imajımı kurtarmalıydım. Bu kalın “k”yi “ğ” olarak konuşan kitleye döndüm dedim ki: “Ne anlarsınız cahil köpekler. Kapıya ğapı diyen adama entellik mi gösterilir.”

Her neyse moral bozmadım dedim ki biraz felsefe melsefe okuyalım hazır kendimizi de geliştirdik. O kadar kitap okuduk kelimelerini aklımıza yazdık. Tabii bu filozofya alemi çok düşünen çok soru soran bi alem olduğu için beni biraz zorlamadı değil. Tabii alışmadık gözde durmayan gözlük gibi olmasın dedim ve kendimi biraz zorladım. Adam us diyor bilmem ne diyor. Orayı hemen anladım, bizim komşu köyümüz Uslu’dan bahsediyor olsa gerek. Bu filozof kişilerinin bizim orayı yakından tanımasına şaşırmadım.

Bu memlekette okuyan adama dışlayan ve yadırgayan bir gözle bakıldığı için ben de bundan nasibimi aldım. Onlar beni hakir gördükçe “siz ne anlarsınız ulan” diyerek bu abidik gubidik kelimelerle konuşmaya devam ettim. Bu kelimeleri de anlayan takriben on kişi olduğumuz için entel adamın yalnızlaşmasından falan dem vurarak kendimizi avutuy… yok bundan mutlu oluyoruz.

Bizim bi de izlediği filmden duyduğu kelimeleri cümle içinde kullanan bi şubemiz var ama onun stopajı yüksek olduğu için ben kaydolmadım. Bi de kaydolmak nüfus cüzdan suretiyle ikametgah ilmuhaberi lazımmış, arkadaşlar öyle söyledi. Bu seçimde bizim muhtara oy vermemiştim, bana kıl olduğu için bu belgeleri vermez.

Neyse siz şimdi bu yazdıklarımdan da bi şey anlamamışsınızdır. Kardeşim açın iki kelam bi şey okuyun. Cahil herifler…

Zülfikar Suncak

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu